دسته: عرفانی

آنک وصف می بگوید باخود است و هوشیار آنک وصف می بگوید باخود است و هوشیار اهل قرآن نبود آن کس لیک او مقری است آن حق و صاحب حق را از عاشقان مست پرس زانک جام مست اندر عاشقان قاضی است آن #مولانای_جان

آنک جام او بگیرد یک نشانش این بود آنک جام او بگیرد یک نشانش این بود در بیان سر حکمت جان او منشی است آن در شعاع می بقا بیند ابد پس بعد از آن مال چه بود کو ز عین جان خود معطی است آن #مولانای_جان

زانک حکم مست فعل می بود پس روشن است زانک حکم مست فعل می بود پس روشن است حق و صاحب حق هم با حکم او راضی است آن مطرب مستور بی‌پرده یکی چنگی بزن وارهان از نام و ننگم گرچه بدنامی است آن #مولانای_جان

مردِ کم گوینده را فکر است زفت قشرِ گفتن چون فزون شد مغز رفت مردِ کم گوینده را فکر است زفت قشرِ گفتن چون فزون شد مغز رفت #مثنوی_مولانا آنکه اندیشه ای پرورش یافته دارد, کم سخن است. پرحرفی نشانه ی ضعف اندیشه و دانش است…

من دوش به خواب در بدیدم قمری دریا صفتی عجایبی سیم بری من دوش به خواب در بدیدم قمری دریا صفتی عجایبی سیم‌بری امروز بگرد هر دری میگردم کز یارک دوشینه چه دارد خبری #مولانای_جان

من خشک لب ار با تو دم تر زدمی در عشق تو عالمی به هم برزدمی من خشک لب ار با تو دم تر زدمی در عشق تو عالمی به هم برزدمی یک بوسه اگر لبم توانستی داد بر پای تو دستک ز بر سر زدمی #مولانای_جان

من جمله خطا کنم صوابم تو بسی مقصود از این عمر خرابم تو بسی من جمله خطا کنم صوابم تو بسی مقصود از این عمر خرابم تو بسی من می‌دانم که چون بخواهم رفتن پرسند چه کرده‌ای جوابم تو بسی #مولانای_جان