هر کس که مرا بی‌تولد و بی‌آغاز و خالق مطلق بداند- – آن انسان بر توهم و پندار چیره شده است و حتی مادامی که در پوشش جسم فانی است، به خلوص بی‌گناهی رسیده است.
من سرچشمه و مبداً همه چیز هستم؛ آفرینش از من آغاز شده است.
با این معرفت، آنان که خردمندند و در حیرت و شگفتی، بر من عشق می‌ورزند.
همه اندیشه‌هایشان معطوف به من و هستی‌شان تسلیم به من است،
به یکدیگر در راه تکامل یاری می‌رسانند، و همواره بر من گواهند، بنده‌های من همیشه راضی و شادمانند.
با رحمت خالص، من، ذات مقدس درون، چراغ پر تشعشع خرد و معرفت را در آنها روشن می‌کنم تا تاریکی زاده از گمراهی را از بین ببرد.
— باگواد گیتا ١١، ۹-٨ ،۳׃١۰.
دیدگاهتان را بنویسید